top of page
Jonas
Beckers
geheugensteun
het stond geschreven op zijn hand
opdat hij het niet vergeten zou
een berg woorden in twee kruisende lijnen
langzaam vervaagden zij
verdwenen in de poriën van zijn huid
werden opgeslokt als water in een spons
de boodschap zwemt nu in zijn bloed
baant zich een weg door het zompige lichaam
het zal er altijd zijn. het is vergeten.
bottom of page